Çorum’un güzel köylerinden birinde, kimsesiz olan çoban Ali ağanın kızı Menekşe’yi sever. Sever ama gel gelelim ağaya, ağa çoban Ali’ye hiç kız verir mi idi? Ali bunu iyi biliyordu. Ama aşk ferman dinlemiyordu. Bir gün Menekşe çoban Ali’ye:

“çoban Ali,  hani beni babamdan isteyecektin?”

Beyninden vurulmuşa dönen çoban Ali, vermeyeceğini bilerek ağasının karşısına çıkar, çıkar ama bir türlü konuşamaz. Çoban Ali’yi sıkıntılı gören ağa:

“Ne o çoban Ali, bir derdin mi var?”

“Ağam bir derdin mi var demek söz mü, bin derdim var.”

“Bak hele bak, neymiş o derdin? Söyle de bilelim.”

Çoban Ali ağasından çekinerek:

“Ağam, Allah’ın emri ile kızın Menekşe’yi istemeye geldim.”

“Baksen, bak hele, ulan çoban Ali ne dediğinin farkında mısın? Ne cesaretle geldin de benden kız istiyorsun? Yıkıl karşımdan, benim senin gibi çulsuza verecek kızım yok!”

             Umutları yıkılan çoban Ali üzgün, üzgün Menekşe’nin yanına döner. Onu öyle üzgün gören Menekşe:

“Vermedi mi? Sevgimizi çok mu gördü çoban Ali’m.”

“Vermedi Menekşe’m, sevgimizi çok gördü, bana fakirsin, çulsuzsun dedi. Bu aşk yürümez Menekşe’m.”

“üzülme çoban Ali’m üzülme, bohçayı topladığım gibi gideriz buralardan, bizi bulamayacakları çok uzak yerlere kaçarız.”

“Sahi mi dersin Menekşe’m? Kaçar mısın benimle? Yakalarsa ağam, ikimizi de öldürtür.”

“Kaçarız çoban Ali, bizi bulamayacakları yerlere kaçarız.”

            Çoban Ali ile Menekşe orada her şeyi kararlaştırırlar. Akşam saat on sularında çoban Ali aşağı yol kenarında Menekşeyi bekler. Bir müddet sonra Menekşe bohçası elinde çıkar gelir. Çoban Ali Menekşe’nin elinden tutar ve oradan uzaklaşırlar. Geceyi geçirmek için boş bir dağ evine girerler ama gözleri de hep arakalarındadır.

        Kızının çoban Ali ile kaçtığını duyan ağa kızar küplere biner. Kendi kendine konuşmaya başlar:

“Alacağın olsun çoban Ali, alacağın olsun. Anandan emdiğin sütü burnundan getirmezsem bana da Hasan ağa demesinler.”

            Ağa zaman geçirmeden jandarmaya koşar. Jandarma bir yandan, ağa ile adamları bir yandan düşerler çoban Ali ile Menekşe’nin peşine. Gün ağarmadan iki aşığı girdikleri bağ evinde sarmaş dolaş uyurken yakalarlar ve ağanın karşısına getirirler. Onları, öyle el ele tutuşur vaziyette gören ağa hiddetlenir:

“Ulan çulsuz, kaçmak ile kurtuluruz mu sandın. Eğer ben Hasan ağaysam elimden kuş uçmaz lan.”

             Jandarmalar çoban Ali’yi götürürlerken, çoban Ali der ki:

“Kardeşler, beş dakika bana müsaade edin Menekşe’me bir çift söz söyleyeyim.”

 Geri döner ve şu beyitleri söyler.

“ Ayırdılar ikimizi sevdiğim

Bekle beni nolur Menekşe yârim

Bu mahpusluk biter sana gelirim

Bekle beni nolur Menekşe yârim

Ağam ikimize tuzak kurdurdu

Bağ evinde etrafımız sardırdı

Beni senden seni benden ayırdı

Bekle beni nolur Menekşe yârim

 Gece görmüş idim seni düşümde

Hasan Ağa gelir benim peşimde

Ağarsa dökülse saçın başında

Bekle beni nolur Menekşe yârim.”

Çoban Ali’nin yüreğinin derinliklerinden okuduğu bu dizelerin sonunda feryat figan içinde, bekleyeceğim çoban Ali’m bekleyeceğim der ve Ali’sine yüreğinin derinliklerinden seslenir.

“Çoban Ali’m seni alıp giderler

Bırakmazlar peşimizi güderler

Niçin çile çeker candan sevenler

Ölene dek seni beklerim Ali

Ağarsa saçlarım dişim dökülse

Ömrüm yolun beklemekten sökülse

Yaş altmışı bulsa belim bükülse

Ölene dek seni beklerim Ali

Kırsalar senide saran kolumu

Ayırsalar birleşmişken elimi

Kesseler adını anan dilimi

Ölene dek seni beklerim Ali.”

Menekşe’nin söylediği beyitler orada ki herkesi duygulandırmıştır. Jandarmalar bile acımıştır bu iki aşığa fakat ağa inadından vazgeçmemiştir. Çoban Ali fazla dayanamayıp:

“Git Menekşem git, sen babanın evine ben mahpushaneye, jandarmalar beni alır gider senide baban. Git Menekşe’m git, seni sana emanet ediyorum.” Der ve ardından şu beyitleri de okur.

“jandarmalar beni götürür aha

Senden başkasını sevmem vallaha

Yaşayacak çok günümüz var daha

Bekle beni nolur Menekşe yârim

Ayırdılar beni gonca gülümden

Anlayan yok sevenlerin dilinden

Ağa zalim bir şey gelmez elimden

Bekle beni nolur Menekşe yârim

Hasan ağa böyle zalim olunmaz

Seven gönüllere kilit vurulmaz

Kul Sefili sevmekten hiç yorulmaz

Bekle beni nolur Menekşe yârim.”

    Çoban Ali sözlerini bitirir, jandarmalar alır giderler. Menekşe’yi de babası alıp gider. Fakat çoban Ali’nin gidişine dayanamayan güzel Menekşe geri dönüp saçını başını yolarak şu son sözlerini de söyler.

“ Bir yıl değil bin yıl geçse aradan

Kan yerine irin aksa yaradan

Bizim bu aşkımız değil sıradan

Ölene dek seni beklerim Ali

 Dönmen için günlerini sayarım

Geceleri rüyalarda ararım

Dönmez isen ben canıma kıyarım

Ölene dek seni beklerim Ali

Sana kalpten aşıktır bu Menekşe

İbret alsın bizden Fatma ve Ayşe

Bu zalim ağalara engeldir işe

Ölene dek seni beklerim Ali.”

21.08.1986

 Kul Sefili

 
Başa Dön