Penceremden Bakınca
PENCEREMDEN BAKINCA
Penceremi açtığımda,
Seyredemedim denizi, hiç.
Ne bir serçe kuşu kondu,
Nede vapur düdüğü duydum,
Penceremden içeri dolan.
Salkım söğütleri vardı,
Penceremi süsleyen.
Penceremi açtığımda bir tek onları görürdüm.
Denizler, martılar ve vapurlar,
Bizden çok uzaktı,
İsimlerini kitaplardan okur,
Yalnızca kitaplardan tanırdım onları.
Denizi çok severim,
Denizleri değil,
Kara denizi hiç sevmedim çünkü
On beş yoldaşıma pusu kurduğundan,
Ve on beşlere mezar olduğundan,
Sevemedim Kara denizi,
Ve açmadım bir daha,
Kara denize bakan penceremi.
Siyaha boyadım penceremin camlarını
Kara denizin adı gibi,
Yürekleri de kapkaraydı
Kara denizi on beşlerin kanıyla kızıla boyayan
Ankara hükümeti,
Ve onun başındakilerin.
KUL SEFİLİ
27.01.2002 - PAZAR
SARIGAZİ
Yorumlar - Yorum Yaz